De kantjes er vanaf lopen bij werkdruk? Zo los je beide op!

Ken jij ze ook? Die collega's die zich wonderwel weten te onttrekken aan het werk en de kantjes er lustig vanaf lopen? Hoe drukker jij het hebt, hoe uitgebreider zij rook- en koffiepauze nemen, hoe langer zij wegblijven voor de lunch en hoe vaker zij tijdens vergaderingen te laat komen en te vroeg vertrekken.

En wat te denken van hun verzuim? Zeer frequent op maandag, als ze in het weekend de beest hebben uitgehangen of te diep in het glaasje hebben gekeken. Ook al die plotselinge ziekmeldingen voor, tijdens en na de vakantie vallen op. En bij feestdagen – heel toevallig zijn ze altijd ziek, zwak of misselijk rond Pasen en Pinksteren, maar vooral de dag na Hemelvaart.

Presteren? Ho, maar! En daar komen ze ook nog mee weg, omdat iedereen om hen heen druk, drukker, drukst is met hard, harder, hardst werken, terwijl het werk nooit af is.

Waarom de kantjes er vanaf lopen bij werkdruk gedijt, ontdek je in deze blog en ook wat jij daar per direct aan kunt doen, zodat iedereen voortaan puik en relaxed presteert binnen de uren waarvoor hij betaald wordt.

Geen tijd voor je werk

Grrr! Dat sommige collega's de kantjes er vanaf lopen stoort je mateloos. En dat ze ermee wegkomen helemaal! Want jij zet alles op alles om te presteren met je team en daar dragen zij niet aan bij. Sterker nog, zij zorgen ervoor dat de werkdruk alleen maar oploopt, omdat zij onder de maat presteren. En wie gaat er dus nog harder rennen? Jij!

Overuren slopen erin

Terwijl werken AAN de business jouw job is, ga je steeds vaker kopje onder IN de business. Want bij jou sloop het erin. Een uur extra werken, nog een uur en nog een. Een half uurtje eerder beginnen, wat werk meenemen naar huis, eerst voor in de avonden, daarna ook voor in het weekend. Op zondagavond, en vaak ook de middag, kruip jij standaard achter de laptop om 'even' alle stukken door te lezen waar je de afgelopen week niet aan toe gekomen bent. Ondertussen loopt jouw stuwmeer van vakantiedagen op.

Van hard werken gaat niemand dood

Maar dat is niet erg. Van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan. Dat hoort juist bij de verantwoordelijke functie die je hebt. Je medewerkers en klanten rekenen op je. Net als jouw leidinggevende aan de top. Die werkt zich overigens ook een slag in de rondte, dus op begrip of compassie hoef je niet te rekenen.

Ratrace hoort erbij

In jouw organisatie wordt het als normaal gezien om hard te werken. Om net dat tandje extra bij te zetten als de situatie het vraagt. Zeker als je carrière wilt maken, hoort zo'n ratrace erbij. Kijk maar om je heen: je leidinggevende rent zich suf, jij rent je suf en je medewerkers ook. Behalve degenen die de kantjes er vanaf lopen natuurlijk...

Werkdruk wordt gebagatelliseerd

Dat je de werkdruk voor jouw team hoog vindt, heb je meerdere malen aangekaart bij je leidinggevende. Met als antwoord steeds hetzelfde soort liedje: "Het is een tijdelijk probleem, wat zich oplost als:

• ...het nieuwe informatiesysteem is geïmplementeerd."
• ...de reorganisatie is doorgevoerd."
• ...alle vacatures zijn vervuld."
• ...iedereen scrumt."

En altijd hetzelfde refrein: "Maak je niet druk en ga weer aan het werk. Want dit gesprek kost tijd – en die is schaars, dus kostbaar."

Dezelfde loze argumenten naar je team

Voor je het weet is je leidinggevende weer weg, ergens een nieuwe brand aan het blussen, zoals er zoveel zijn in de organisatie. Ook jij dendert gewoon door met je bomvolle agenda en eindeloze vergaderingen, waarin je dezelfde loze argumenten gebruikt naar jouw team. Die jouw teamleden op hun beurt weer gebruiken bij collega's en klanten, waardoor ieders frustratie-emmer zich steeds sneller vult.

Stress eist zijn tol

Aan de ene kant heeft het wel wat dat jij je zaken steeds weer met kunst- en vliegwerk voor elkaar krijgt en dat je jouw team op de been houdt met relatief weinig verloop en verzuim. Aan de andere kant voel je ook dat jouw job zwaar op je drukt, waardoor stress steeds vaker zijn tol eist.

Vergeetachtigheid slaat toe

Je slaapt niet zo lekker als vroeger. Je gezin zeurt vaker aan je hoofd dat je zo afwezig bent. Niet alleen letterlijk, ook figuurlijk. Je bent er als je thuis bent gewoon niet helemaal bij. Je vergeet de vuilniscontainer buiten te zetten, je kinderen met hun huiswerk te helpen en een cadeautje te kopen voor de verjaardag van je partner. Met sportafspraken daag je regelmatig niet op – en als je wel komt, ben je te laat of sta je zonder racket. Vergeten! Je gezin is het ondertussen gewend en je vrienden rekenen al lang niet meer op je als ze een balletje slaan.

Geen tijd voor exitgesprekken

Vervelend is dat je het ook op je werk merkt. Je vergeet vaker dingen en je reageert minder alert op problemen van en tussen collega's. Een aantal goede medewerkers heeft opgezegd en is weggegaan, terwijl je geen tijd had om een exitgesprek met ze te voeren.

Ergernis in de wandelgang

Uit de wandelgangen heb je begrepen dat ze zich groen en geel ergerden aan de chaos op de afdeling en het continue gestres van directie, management en collega's. Dat ze er klaar mee waren om als kippen zonder kop door elkaar te rennen, zonder visie, strategie of doel. Dan weer was dit belangrijk en dan weer dat. En ondertussen niets kunnen afmaken, omdat een volgend besluit met bloedspoed uitvoering vraagt. Waarna het hele circus weer opnieuw begint. Grote verspilling van ieders tijd, geld en energie. Dus gingen zij weg.

Bloedspoed voelt niet iedereen

Wat ernstiger is, is dat je hun kritiek herkent. En dat je tegelijkertijd ziet dat die bloedspoed niet betekent dat iedereen armen uit de mouwen steekt. Terwijl veel collega's zich het vuur uit hun sloffen lopen – en als ganzen de trechter accepteren die in hun strot wordt geperst, omdat het management buldert en de directie alarm slaat – zijn er anderen die hun eigen liever-lui-dan-moe scepter zwaaien.

Vrijheden waar je u tegen zegt

Deze 'lanterfanters' maken dankbaar gebruik van het gebrek aan focus, overzicht en structuur en gaan hun eigen goddelijke gang. Zij weten zich wonderwel te onttrekken aan het werk en lopen de kantjes er lustig vanaf. Met vrijheden waar je u tegen zegt, in speciale projecten of denktanks, bij voorkeur op exotische locaties. Gedrag dat jij ziet, maar waar je geen tijd voor hebt om er iets aan te doen, want anders presteer jij zelf niet naar behoren...

Cultuur is verre van gezond

En zo zijn we terug bij het begin van deze blog. Een cultuur waarin sommigen zich te pletter werken en hard op weg zijn naar een burn-out en anderen leven als een luis op een zeer hoofd en elke verantwoordelijkheid ontduiken. Deze cultuur is verre van gezond en vraagt om krachtig leiderschap, waarin assertiviteit centraal staat. Van jou om precies te zijn – en per direct! Dus laten we daar meteen mee beginnen.

Zorg voor transparantie

Weet jij wat er van jou en je collega's gevraagd wordt binnen de uren waarvoor ieder wordt betaald?

• Is dat redelijk?
• Is dat mogelijk?
• En zo ja, wat presteert iedere collega daadwerkelijk binnen die uren?

Meten is weten

De enige manier om erachter te komen waar iedereen staat en hoe hij presteert, is meten. Dat betekent staatjes bijhouden – wie doet wat binnen welke termijn en met welk resultaat – zodat je weloverwogen keuzes kunt maken. Niet op basis van gevoelens en meningen, maar op basis van feiten en concreet waarneembaar gedrag.

Klip en klare norm

Voorwaarde is dan wel dat drie zaken klip en klaar zijn:

• Wat is de norm waaraan voldaan moet worden?
• Wie stelt deze norm?
• En waarom wordt deze norm zo gesteld?

Waar zitten de witte raven?

Door ieders activiteit en resultaten te meten, heb je binnen een maand helder hoe de hazen rennen en waar de witte en zwarte raven zitten. De witte raven presteren binnen de norm, doordat zij hun zaken en relaties op orde hebben. De zwarte raven doen dat niet, omdat zij een van beide – of allebei – juist niet voor elkaar hebben.

Protest van de zwarte raven

Begin je met meten, reken dan op protest van de zwarte raven. Zij hebben geen belang bij openheid van zaken, omdat zij juist daardoor op hun eigen gang kunnen gaan. Anonieme enquêtes, zoals medewerkers- en klanttevredenheidsonderzoeken, lossen dit overigens niet op. Want hoe weet je dan wie wat heeft gezegd en waarop deze oordelen zijn gebaseerd? Een groot raadsel dat niet opgehelderd wordt, omdat de privacy beschermd moet worden. En koren op de molen van de zwarte raven. Zij hebben wel in volstrekte anonimiteit hun zegje kunnen doen, maar worden niet aangesproken op hun gedrag.

Applaus van de nijvere bijen

Verheug je echter op applaus van de nijvere bijen die zich nu nog het schompes werken zonder dat het iets uithaalt. Zij voelen zich eindelijk gezien en gehoord in wat je van ze vraagt en wat ze daaraan bijdragen. En – heel belangrijk – dat je hierin voor iedereen dezelfde maatstaven hanteert. Een 'motiverende baas' dus, die enerzijds oprechte persoonlijke aandacht heeft en anderzijds glashelder is, waardoor iedereen weet waar hij met zichzelf, jou en het team aan toe is.

Blijf meten

Door te blijven meten krijg je inzicht hoe elke raaf erin zit. Tijdigheid, juistheid, volledigheid, betrouwbaarheid worden per persoon en per team inzichtelijk. En ook hoe deze factoren zich op de lange termijn manifesteren.

Goed presteren mogelijk?

Is het voor de witte raven mogelijk om binnen de gestelde norm goed te presteren? Dan is het nuttig om te kijken wat de zwarte raven van de witte raven kunnen leren. Over welke kennis, kunde en ervaring beschikken deze witte raven? En waarin onderscheiden zij zich qua motivatie, bereidheid en commitment?

Op elk van deze aspecten kunnen de witte raven vervolgens de zwarte raven instrueren, coachen en trainen, totdat ze op hetzelfde niveau functioneren. Het voordeel van deze aanpak is dat je effectief gedrag beloont en dit als voorbeeld stelt om productief samen te werken. De kantjes er vanaf lopen hoort daar niet langer bij, goed presteren binnen de norm wel.

Onmogelijke norm?

Uitkomst van de meting kan ook zijn dat het onmogelijk blijkt binnen de norm te presteren. De juiste mensen zijn wel aan boord, de verwachte output is echter te hoog. In dat geval werken jij en collega's structureel te veel uren, "omdat dat nu eenmaal vanaf een bepaald functieniveau 'verwacht' wordt en je daar bovendien goed voor wordt betaald."

Jezelf een burn-out inwerken lost zich echter niet altijd op doordat een zwarte raaf het licht ziet en productie gaat leveren. Soms zijn er namelijk geen zwarte raven in een organisatie, maar wordt er gewoonweg te veel van jou of je collega's gevraagd. In dat geval is het wijs om met minder output genoegen te nemen of alsnog de bemensing te vergroten. De oplossing komt uit de lengte of uit de breedte...

Wees een witte raaf

Heb jij last van collega's die de kantjes er vanaf lopen, terwijl jij en anderen zich uit de naad werken? Dan weet je nu precies wat jou te doen staat om beide een halt toe te roepen. Wees dus zelf de witte raaf die je graag in anderen ziet, zodat verzuim en nalatigheid veranderen in puik presteren in minimale tijd met ultieme relaties. Kun je hierin mijn hulp gebruiken? Maak dan gebruik van een van de volgende opties.

Vraag en antwoord

Heb je vragen over deze blog? Of wil je jouw ervaringen met collega's die de kantjes er (niet meer) vanaf lopen delen? Laat dan hieronder jouw reactie achter en ik antwoord persoonlijk.

Doe mee met mijn interactieve, online Masterclass

Stap nu uit jouw vicieuze cirkel van alsmaar harder werken, waardoor je tijd en energie krijgt voor jezelf en ontspannen excelleert aan de top. In slechts één uur krijg jij weer grip op je werk en leven. Meld je nu aan voor de interactieve, online Masterclass 'Succes Zonder Stress'.

Exclusief 1 op 1 sparren

Wil je liever direct persoonlijk met mij in gesprek, zodat 0% overuren, 25% productiever en 100% leven jouw relaxte werkelijkheid wordt? Klik hier om jouw Doorbraaksessie te boeken en we spreken elkaar binnenkort.