Hulp accepteren? Zo overwin je jouw schroom!

Stel: je werkt al maanden elke avond over. Ook je weekends schieten er steeds vaker bij in, waardoor je nauwelijks aan je rust, sporten en je gezin toekomt. En het einde is nog niet in zicht… Wat doe jij dan? Is het gemakkelijk voor jou om hulp te vragen aan een collega? En om zijn hulp vervolgens ook te accepteren? Of voel je je acuut ongemakkelijk?

Hulp accepteren vinden we bijna het moeilijkste wat er is. Bijna – want hulp vragen vinden we echt het allerlastigste. Terwijl anderen ons graag willen helpen en ook wijzelf daar meestal meteen toe bereid zijn.

Dus waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Daarover gaat deze blog met enerzijds persoonlijke onthullingen, waarmee je jezelf een hart onder de riem kunt steken, en anderzijds effectieve tips hoe je je schroom om hulp te accepteren (en te vragen) kunt overwinnen. En omdat ook ik graag anderen help - jou in dit geval - voeg ik er drie praktische cadeaus aan toe, waarmee je direct kunt oefenen.

Maar laten we eerst eens kijken waar jij staat in het vragen en geven van hulp.

Wat is jouw rapportcijfer?

Als jij jezelf een cijfer zou mogen geven op hulp vragen, wat zou dan jouw score zijn op een schaal van 1 (slecht) tot en met 10 (uitmuntend)?

En als jij jezelf zou mogen scoren op hulp geven, welk cijfer zou je dan krijgen op dezelfde schaal van 1 tot en met 10?

Ik ben benieuwd hoe jouw balans uitslaat. Meer hulp vragen dan geven? Of juist meer hulp geven dan vragen? Misschien zelfs geen van beide: niet vragen om hulp en niet geven van hulp.

Schone schijn als supersaboteur

Voor mij zijn hulp geven en hulp vragen (plus accepteren) nu wel in evenwicht, maar vroeger was dat echt anders. Wil je hierover meer weten? Lees mijn blog om hulp vragen – ook voor jou zo'n verschrikkelijk monster. Daarin ontdek je wat de schone schijn ophouden – zoals dat in mijn familie goed gebruik was – doet met hulp vragen én hoe je met deze supersaboteur afrekent. Herken jij je hier niet in? Be happy en lees vooral lekker door.

Verschuilen in de hulp-geef-modus

In deze blog bespreek ik namelijk een andere reden om alles alleen te doen: niet naar jezelf willen kijken. In die variant verstop je je in het geven aan anderen, waardoor jijzelf onvoldoende aan je trekken komt. Ook ik ken deze modus uit eigen ervaring en ik weet hoe je je erin kunt verliezen.

Oververantwoordelijk voelen

In mijn jeugd speelde zich thuis van alles af waar je je erg makkelijk volledig over kon ontfermen. En zeker als je zo'n groot verantwoordelijkheidsgevoel hebt als ik.

Waar zaken niet liepen sprong ik als oudste dochter in de bres en regelde ik wat er niet werd nagekomen. Als er niet was gekookt, zorgde ik voor het eten. Als er in de praktijk extra handen nodig waren, liet ik ze wapperen. En als mijn vader of moeder hun hart wilde uitstorten, was ik een luisterend oor.

Meedoen met de grote mensen

Ik hoorde dingen die je als kind niet wilt weten en ik zag dingen die je als kind niet wilt zien. Wat ik zag en hoorde begreep ik ook niet helemaal, maar wat ik wel heel fijn vond was dat ik ertoe deed, er mocht zijn. Een schril contrast met de momenten dat ik een "prul" of een "nietsnut" was, omdat ik niet aan de verwachtingen van het voor mij uitgestippelde ideale leven voldeed.

Kwestie van vertrouwen

Mijn ouders namen me op kleine, en later steeds grotere, schaal in vertrouwen, gaven me vertrouwen en vertrouwden op me. Wauw, dat vond ik heel bijzonder. En dat voelde ook heel bijzonder. Trots. En een eer. Maar ook spannend, want ik was nog een kind en geen volwassene.

Papa's flinke meid

Als papa's flinke meid kreeg ik verantwoordelijkheden in de praktijk. Ik mocht pillen tellen, drankjes schudden en zalfjes maken. Ook mocht ik bestellingen doen, deze uitpakken en opbergen. En wat denk je van de telefoon beantwoorden, (spoed)afspraken maken en mobiele oproepen doen. Met als kers op de taart de facturen rondbrengen: de postzegel die mijn vader zich bespaarde ging in mijn spaarpot.

Mama's grote griet

Voor mama was ik een grote griet als ik hielp met de was, de strijk en de boodschappen. Of als ik bij feesten en partijen ervoor zorgde dat alles achter de schermen op rolletjes liep en alle gerechten dampend en wel op tafel kwamen – tenzij ze uit de koeling kwamen natuurlijk. Mijn zusjes en ik zaten daarvoor aan de uiteinden van de tafel, een enorm uitschuifbaar exemplaar waar wel twaalf tussenbladen in konden, geschikt voor een groot gezelschap, zodat we ongemerkt konden vertrekken om in de keuken onze culinaire hoogstandjes te verrichten, de afwas te doen, waarna we weer stilletjes aanschoven.

Oudste en wijste zus

En dan waren er nog mijn zusjes voor wie ik altijd de oudste en de wijste was. Althans daar appelleerden mijn ouders graag aan als we met ons drietjes zaten te ruziën of kibbelen. Dan moest ik het goede voorbeeld geven, ook als zij de haren van mijn pop hadden afgeknipt of cola over mijn tekening hadden gegooid.

Verdriet maskeren

Als kind wist ik niet waar ik aan toe was met mijn ouders, waardoor ik me soms heel zeker en geliefd voelde en soms heel onveilig en alleen. Enerzijds leidde dat ertoe dat ik me sterk en stoer voordeed en hielp ik waar ik kon, zodat ik hun applaus en waardering kon oogsten. Anderzijds leed ik in stilte, omdat ik mijn pijn en verdriet over mijn op andere terreinen 'mislukt' zijn camoufleerde.

Het komt erop neer dat ik opgevoed ben met de tegenstrijdige boodschap dat ik wel goed genoeg was als het gaat om anderen te helpen, maar aan de andere kant – zeker toen ik het voor mij geplaveide pad verliet – niet goed genoeg was om ooit iets te bereiken in het leven.

Hoofd vol teleurstelling

Alleen maar hulp geven vervreemdt en creëert afstand, zowel van anderen als van jezelf. Sta jij altijd in de hulp-geef-modus, dan hoef je niet naar jezelf te kijken. En hoef je dus nooit bijstand te vragen. De dieper onderliggende oorzaak is vaak angst om tekort te schieten en daardoor anderen teleur te stellen. Als je altijd stoer en sterk bent, ben je nooit afhankelijk van een ander. En dat voelt lekker, toch?

Ondertussen besteed je jouw tijd, energie en geld aan anderen. Sta je meteen klaar als een klant, collega of leverancier jouw hulp nodig heeft. Zogenaamd met alle plezier en liefde, maar ondertussen… Je plakt zegeltjes, omdat je gestrest en gefrustreerd raakt. Wanneer denkt er iemand aan jou? Je voelt teleurstelling en afstand dat anderen jou gebruiken en jij er zelf niet aan te pas komt.

Eigen wrange oogst

Wat je echter niet ziet is dat anderen niets voor jou konden of mochten betekenen. Dat zij verzuimen of nalatig zijn, is jouw eigen wrange oogst, doordat jij geen hulp hebt willen vragen of accepteren. Je wist het allemaal beter, kon het zelf en hebt je daarmee niet populair gemaakt.

Mogelijk vinden ze je zelfs arrogant of een bemoeial, terwijl jij het allemaal zo verschrikkelijk goed bedoelt. Verongelijkt trek je je terug in je (thuis)kantoor en sluit je je af voor de boze buitenwereld. Totdat er weer iemand met een probleem aan je deur klopt, waardoor jij in de hulp-geef-modus kunt schieten...

Overwin je schroom

Vind je het lastig om hulp te vragen of hulp te accepteren? Bedenk dan dat het heel normaal is als je hierom het vraagt. En dat je jezelf en de ander veel waardevols ontzegt als je geen hulp vraagt.

Gedeelde smart is halve smart, gedeelde vreugd is dubbele vreugd. Het zijn geen loze termen en als ambitieuze directeur, manager of ondernemende professionals kun je hierin een prachtig voorbeeld stellen. Want hoe fantastisch zou het zijn als jouw overuren voortaan tot het verleden behoren, omdat hulp vragen en hulp accepteren voor jou de normaalste zaken van de wereld zijn.

Stel je eens voor wat je dan wint in het behalen van jouw doelen en resultaten, zowel zakelijk als privé, geestelijk en lichamelijk, op korte en lange termijn. Terwijl je niets of niemand tekortdoet! Want juist door hulp te vragen én te accepteren komen anderen maximaal uit de verf.

52 argumenten om hulp te vragen

Tijdens onze zomervakantie op Tenerife in 2015 vroeg ik mijn gezin spontaan om hulp bij het beantwoorden van de vraag:

'Waarom vragen mensen hulp?'

Binnen vijf minuten was het gefikst. De antwoorden schiepen ook nog een band.

De gemeenschappelijke punten vonden we fantastisch om te oogsten. Gevoelens, emoties, angsten en verlangens stonden centraal en die trekken zich niets aan van leeftijd, geslacht, rol, rang of stand.

De argumenten die we niet gemeenschappelijk hadden vonden we inspirerend en leerzaam. We ontdekten dat we anders kijken, denken en voelen in het vragen om hulp, waardoor we deze hulp wel of niet accepteren. En daarmee leerden we elkaar dus beter kennen.

Wil je weten wat onze antwoorden waren? Je vindt ze in 52 argumenten om hulp te vragen.

Ben je nu ook nieuwsgierig geworden naar de antwoorden van jouw team? Stel de hulpvraag hierboven dan ook eens aan je collega's. En maak hem dan echt persoonlijk: "Waarom vraag JIJ om hulp?" Een rijke oogst en mooie gesprekken gegarandeerd.

7 praktische tips om hulp te accepteren

Hebben de 52 argumenten hierboven je nog niet overtuigd? Dan helpen de 7 praktische tips hierna om je laatste schroom te overwinnen. Tenzij je deze hulp niet wilt accepteren natuurlijk 😉

Stuivertje wisselen (1)

Zie je hulp vragen als een zwaktebod? Bedenk dan dat het juist van kracht getuigt als je kunt erkennen dat je niet perfect bent.

Besef dat helpen vaak wederkerig is

Niet alleen jij komt verder doordat je om hulp vraagt, ook de ander vaart er wel bij. Denk maar terug aan de keren dat je zelf iemand mocht helpen. Lekker gevoel toch dat jij er toen mocht zijn voor die ander en jouw kennis, kunde of ervaring mocht delen.

Wees SMART in je hulpvraag

Weet wat je wilt vragen, aan wie en waarom. Durf daarbij kritisch te zijn. Aan hulp van de wal in de sloot heb je niets. Dus kies voor 'specialisten' in wat jij zoekt.

Pas UBAA toe

UBAA staat voor de vier stappen om effectief met een ander in gesprek te gaan. Zodat je krijgt wat je wilt. Of niet – maar daar hoef je dan niet teleurgesteld over te zijn. Doorloop samen alle stappen. Benader niet steeds dezelfde mensen.

Maak nee zeggen makkelijk

Stel je hulpvraag als een verzoek dat de ander ook kan weigeren. Niemand vindt het fijn om met de rug tegen de muur te worden gezet en het gevoel te hebben dat hij helpen moet. Geef de ander dus een kans om te 'ontsnappen' als hij niet wil, kan of durft. Dat houdt jullie relatie ontspannen.

Stuivertje wisselen (2)

Kruip eens in de huid van de ander en vraag je eens af hoe jij overkomt als jij zelf nooit hulp nodig hebt van anderen en anderen wel van jou? Zou je dat van een ander geloven als hij jou dat wijs zou maken? Grote kans dat je hem niet realistisch vindt en misschien zelfs wel een beetje arrogant. Misschien wel meer dan een beetje, een beetje boel. Het zou zo maar zo kunnen zijn dat jij als je niet om hulp vraagt ook als onrealistisch of arrogant bestempeld wordt.

Oefen

Zet dagelijks kleine stapjes. Wil iemand jou helpen? Accepteer het. Begin met kleine dingen vragen. Wil jij die doos voor mij tillen? Of avondeten maken? Zie elke stap als een overwinning. Voor je het weet vraag je iedereen om hulp en kun je die hulp vervolgens ook nog dankbaar accepteren.

Van hulp geven naar hulp accepteren

Heb je de 52 argumenten om hulp te vragen gelezen? En ook de 7 praktische tips om hulp te accepteren tot je genomen?

Dan zul je tot de ontdekking zijn gekomen dat ieder mens het leuk vindt om te helpen. Want hulp bieden geeft zin aan je leven, sjeu aan je bestaan. Je bent dan van waarde en betekent iets voor een ander. En daardoor word je gezien, erkend en gewaardeerd – een van onze primaire behoeften naast eten, drinken en een dak boven ons hoofd.

It takes two to tango

Om hulp te kunnen bieden, moeten er echter wel mensen zijn die hulp WILLEN accepteren. Met hoofdletters, omdat hulp accepteren een kwestie van 100% motivatie, 100% bereidheid en 100% commitment is. It takes two to tango. Met alleen een dansleraar heb je geen dansschool en met een zaal vol onwilligen wordt er niet gedanst.

Een goede graadmeter om te kijken hoe het met elk van deze percentages staat, is vragen hoeveel tijd, geld en energie iemand zelf wil investeren in de hulp die hem wordt aangereikt. Hoe groter het resultaat is, hoe groter de investeringen mogen zijn.

Wat is zelfregie jou waard?

Voor mij persoonlijk is het accepteren van professionele hulp mijn doorbraak naar succes geweest, omdat ik daardoor kon starten met het leiden van mijn eigen leven in plaats van het lijden van het leven van anderen.

Die zelfregie was mij alles waard en gun ik ook jou van harte! Met als voordeel voor jou dat jij het wiel niet meer zelf hoeft uit te vinden. Mijn 5 stappen van stress naar succes zijn beproefd en bewezen, waardoor je 0% overuren, 25% productiever werken en 100% leven duurzaam waarmaakt. Dus wat let je?

Stop nu met zwoegen

Zwoeg jij in je eentje om je bedrijf, afdeling of team beter te laten functioneren? Stop ermee en vraag om hulp, zodat je verspilling, verzuim en zure gezichten verandert in puike prestaties met relaxte relaties. Daarvoor is het belangrijk dat je ook AAN de business werkt – en niet alleen maar IN de business – zodat je tijd, geld en middelen voor je kunt laten werken in plaats van tegen je.

Doe anderen een plezier

Gun anderen daarom het plezier van je mogen helpen en waardeer ze in hun kennis, kunde en ervaring. Zeg dag tegen het in je eentje tobben en stressen, waardoor je veel te veel uren overwerkt. Doe de slapeloze nachten de deur uit, zodat je zo fris als een hoentje opstaat en de hele dag blaakt van energie.

Wees dankbaar

Wees daarnaast ontvankelijk voor wat je krijgt. Hulp is een gunst, maar geen recht. Wees dankbaar dat jij die gunst mag ontvangen, omdat de ander bereid is jou te helpen. Beloon hulp daarom altijd met een hartelijk "Dank je wel!"

3 cadeaus van mij voor jou

Net als ieder mens wil ik graag helpen. Daarom heb ik drie cadeaus, waarmee je meteen kunt oefenen in het accepteren van hulp. Ik ben benieuwd welk cadeau jij uitpakt.

Vraag en antwoord

Heb je vragen over deze blog? Of wil je jouw ervaringen met (schroom over) hulp accepteren delen? Laat dan hieronder jouw reactie achter en ik antwoord persoonlijk.

Doe mee met mijn interactieve, online Masterclass

Stap nu uit jouw vicieuze cirkel van alsmaar harder werken, waardoor je tijd en energie krijgt voor jezelf en ontspannen excelleert aan de top. In slechts één uur krijg jij weer grip op je werk en leven. Meld je nu aan voor de interactieve, online Masterclass 'Succes Zonder Stress'.

Exclusief 1 op 1 sparren

Wil je liever direct persoonlijk met mij in gesprek, zodat 0% overuren, 25% productiever en 100% leven jouw relaxte werkelijkheid wordt? Klik hier om jouw Doorbraaksessie te boeken en we spreken elkaar binnenkort.